اومده بودم معذرت...معذرت...معذرت...

"دنیا فنی زاده" همیشه برای من یک اسم بود و چند عکس که در این سایت و آن سایت گذرا دیده بودم اما از بچگی اسمش همیشه توی ذهنم بود، هر جایی که کلاه قرمزی بود اسم او هم بود! بود... حالا دیگر نیست! حبیب رضایی امروز نوشته بود "می ترسم کلاه قرمزی، سرگردان در این شهر بی رحم و پرهیاهو به دنبال دنیایش رفته باشد و گم شود..." از بچگی کلاه قرمزی هیچ وقت یک اسم تنها نبود و با دو نفر دیگر کامل می شد؛ حمید جبلی و دنیا فنی زاده، اما حالا عروسک عزیزِ تمامِ عمر ،دست های جان بخش دنیایش را از دست داده... حالا باید باور کنیم که بزرگ شدیم وقتی یکی از آدم های مهم بچگی مان را از دست داده ایم! حالا باید باور کنیم که دیگر هرگز آن جمعه ظهرهایی که "صندوق پست" تماشا می کردیم برنمی گردد... حالا ما آدم بزرگ هایی هستیم که کودکی های شان تبدیل به خاطره شده...! دنیا فنی زاده یکی از مهم ترین آدم های بچگی های ماست که پشت این پسر بچه ی عجول و پر جنب و جوش و دوست داشتنی پنهان شده بود، پنهان بود تا ما بخندیم به اداها و تکان خوردن ها و پیچ و تاب دادن دست های کلاه قرمزی... پنهان شده بود تا برای ما دنیای دیگری بسازد... به پشت سر نگاه کنید... حالا ما ماندیدم و کلاه قرمزی که دنیا را ندارد، ما ماندیم و دنیای آدم بزرگ ها... ما ماندیم و آدم هایی که هنوز هم می دانند چطور می توانند با چند جمله و چند دقیقه ی کوتاه و چند عروسک قد ما را کوتاه کنند... به اندازه بیست سال! ما ماندیم این دو نفر؛ایرج طهماسب و حمید جبلی... بدون دنیا!

برچسب‌ها: دنیا فنی زاده, کلاه قرمزی, ایرج طهماسب, حمید جبلی یکی از همین روزها...